Buldog francuski to zadziwiający pies, z każdego punktu widzenia. Ten mały muskularny pies jest niezwykle bysty i jest to pies o wiecznie radosnym, 'dziecięcym' nastawieniu do życia i całego świata. Spokojne życie w gronie 'swojej' rodziny, która rozpieszcza go smakołykami, jest najwyraźniej tym, co lubi. Uwielbia spać u stóp swego pana, kiedy ten pracuje przy biurku lub ułożyć się wygodnie na jego kolanach, kiedy ten ogląda telewizję lub popija herbatę słuchając muzyki. Krótko mówiąc - buldog francuski jest wspaniałym przyjacielem człowieka, który z prawdziwą przyjemnością dzieli z nim wszystkie chwile swego życia. Buldożek na tyle chętnie naśladuje ludzi, że za zupełnie naturalne uważa siadanie na krześle przy stole czy na sofie przed telewizorem - te meble wymyślono przecież dla buldożków.

Buldożek francuski może mieszkać w dużym domu z wielkim ogrodem, ale znajdzie swoje miejsce także i w niedużym mieszkanku na czwartym piętrze, pod warunkiem że codziennie znajdziecie Państwo czas tylko dla niego. Buldog francuski jest psem niemal dla każdego, kto zaakceptuje jego  niewątpliwą wadę – ten pies  chrapie, niekiedy przeokropnie, nie tylko wtedy, gdy śpi, ale także, gdy jest pobudzony albo zdenerwowany. Doskonały, rozweselający  pies dla ludzi starszych i samotnych,  w stosunku do dzieci wykazują sporą cierpliwość. Charakteryzują się nieskomplikowanym, wesołym charakterem. Są niezwykle uczuciowymi psami, który uwielbiają pieszczoty.

 

1. Rys historyczny

Buldog francuski najprawdopodobniej pochodzi od małych buldogów angielskich przybyłych do Francji z robotnikami z Notthingam, którzy osiedlili się w rejonie Calais. Jego powstanie datuje się na XIX wiek choć pierwsze zapiski, mówiące o małych psach z krótką kufą znajdujemy u Konfucjusza w 1700 roku p.n.e. Buldog francuski powstał prawdopodobnie z krzyżówki buldoga z mopsem, inna teoria wskazuje na krzyżówkę buldoga z psami hiszpańskimi jak również na krzyżówkę z psami używanymi do tępienia gryzoni i małymi dogowatymi z północnej Francji i Belgii.

Rzeźnikom paryskim towarzyszyły z reguły niewielkie psy (doguins) pomagające zaganiać bydło do ubojni, a także wykorzystywane jako psy bojowe. Buldog angielski oraz mniejsze odmiany tej rasy dotarły do Francji w XIX w. wraz z wyspiarzami przybywającymi w poszukiwaniu pracy.
W tym samym okresie stangreci powszechnie wykorzystywali psy do przeganiania szczurów ze stajni. Używane przez nich psy miały duże stojące uszy i pręgowaną sierść. Przypuszczalnie właśnie skrzyżowanie tych psów z buldogami angielskimi w celu uzyskania niewielkich psów do walk, doprowadziło w rezultacie do powstania buldoga francuskiego. Wkrótce paryscy dorożkarze zainteresowali nową rasą psów swoich klientów. Za sprawą oryginalnej budowy ciała i łagodnego usposobienia buldog francuski szybko stał się ulubieńcem klasy średniej i arystokracji.

Współczesny nam buldog francuski jest efektem wielu różnych krzyżówek dokonywanych przez hodowców-pasjonatów w pospolitych dzielnicach Paryża w latach 80. ubiegłego wieku. W tym okresie psy z przedmieść i hal targowych - psy rzeźników i woźniców - zdołały podbić sfery wyższe i świat artystów za sprawą swojego, tak szczególnego, wyglądu i charakteru. Bardzo szybko stawały się popularne i rosła ich liczebność. Pierwszy klub tej rasy powstał w 1880 roku w Paryżu. Pierwszego wpisu do rejestru dokonano w 1885 roku, a pierwszy standard został opracowany w 1898 roku. W tym samym roku Centralne Towrzystwo Kynologiczne uznało buldoga francuskiego za nową, odrębną rasę. W Polsce pierwsze wzmianki o buldogu notuje się okresie międzywojennym gdzie w 1937 roku powstał Klub Buldoga Francuskiego. Mimo swej plebejskiej przeszłości buldożki stały się ulubieńcami polskiej arystokracji, zamożnej inteligencji i świata aktorskiego. Aktualnie buldog fracuski jest bardzo popularnym psem na całym świecie.

 

 

 

2. Wygląd

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Umaszczenie i sierść

Szata, gładka, lśniąca, krótka i przylegająca. Barwa jednolicie płowa, pręgowana lub srokata, barwa płowa może być pręgowana lub nie, ewentualnie z niewielką ilością bieli. Wszystkie odcienie barwy płowej są dopuszczalne – od czerwonego do jasnobrązowego (kawa z mlekiem). Całkowicie białe psy klasyfikuje się jako „srokate” dla celów wystawowych; psy muszą mieć bardzo ciemne nosy, oczy, obwódki i rzęsy.
Pewne ubytki w pigmentacji na pysku mogą być w drodze wyjątku tolerowane u psów wybitnie pięknych.

 

3. Charakter

Plusy:

inteligentny, aktywny, wierny, towarzyski, radosny, łagodny, wrażliwy, czujny, ciekawski, odważny, zrównoważony

Minusy:

zazdrosny, przekorny, obrażalski, uparty

 

 

 

4. Zachowanie i upodobania

Co należy wiedzieć:

• Doskonale się dostosowuje do człowieka.

• Wymaga ciepłego, sympatycznego otoczenia.

• Lubi podróże, ale nie lubi upałów.

• Nie pływa i nie chce pływać.

• Dobrze rozumie się z kotami.

• Czujny stróż, który nie przepuści żadnemu intruzowi.

 

 

Należy:

• Wiele mu darowywać, ale nie rozpuszczać!

• Dużo do niego mówić.

• Zabierać go ze sobą wszędzie.

• Pozwalać mu wskakiwać nam na kolana.

• Pogodzić się z jego chrapaniem.

• Szkolić go konsekwentnie, ale łagodnie za pomocą pozytywnych bodźców.

 

Nie wolno:

• Wyolbrzymiać znaczenia jego humorów.

• Być zbyt surowym czy oschłym.

• Odrzucać jego zaufania.

• Zostawiać go samego na całe dnie.

 

 

5. Pielęgnacja

Sierść

Sierść buldożka nie wymaga długotrwałych zabiegów. Abyśmy nie musieli martwić się sierścią w całym mieszkaniu wystarczy, że będziemy naszego pupila regularnie czesać i okazjonalnie kąpać. Buldożki mają krótką sierść, przylegającą do ciała z małą ilością podszerstka. Najbardziej odpowiednim narzędziem do pielęgnacji tego rodzaju szaty jest gumowe zgrzebło lub rękawica ze specjalnymi wypustkami, które spełnią podwójną rolę: oczyści sierść z kurzu i martwych włosów oraz sprawi ulubieńcowi przyjemność w postaci masażu.  Kąpiel zawsze po wieczornym spacerze, aby mieć pewność, że pies się nie przeziębi. Do kąpieli warto używać szamponu dla psów ze skłonnością do alergii i odpowiednim pH (u buldogów jest to 7,4).  Po kąpieli nakładamy odżywkę z wit. E i lanoliną ,  która uelastycznia i nawilża skórę oraz sierść.

 

Bruzda nosowa

Fałdy skórne pod nosem tworzą bruzdę , aby uniknąć stanów zapalnych skóry trzeba je regularnie czyścić suchym i czystym wacikiem. Gdy skóra będzie zaczerwieniona można ją zdezynfekować spirytusem salicylowym.

 

Oczy i uszy.                                                                                                                                                           

Ze względu na charakterystyczną budowę głowy nie można zapomnieć o kropelkach do czyszczenia uszu oraz płynie do przemywania oczu (obficie zwilżonym gazikiem przemywamy w kierunku od zewnętrznego do wewnętrznego kącika oka).

 

 

 

 

 

 

 

6. Zdrowie

Jeśli unikniemy kłopotów z systemem oddechowym, to w zasadzie buldożek mógłby uchodzić za okaz zdrowia.

U buldogów francuskich często obserwuje się sapanie, chrapanie, skłonność do utraty tchu i słabą wytrzymałość fizyczną. Wszystkie te cechy wynikają ze szczególnej budowy górnych dróg oddechowych i mogą się nasilać w przypadku wysokich temperatur (źle znoszą upały i przy temperaturze powyżej 25 stopni lepiej go nie forsować długimi spacerami), stresu oraz u starszych psów.

Buldogi francuskie mają skłonność podrażnień skóry, często związanych z alergią kontaktową czyli nadwrażliwością układu odpornościowego, gwałtownie reagującego na nieszkodliwe czynniki (pyłki, roztocza, itp.). Zdarzają się także alergie pokarmowe. Przyczyną zaburzeń trawiennych może być nadmierna fermentacja bakteryjna w okrężnicy. Nadmierna aktywność bakterii i uwalnianie gazów (wzdęcia) spowodowane są zbyt dużą ilością niestrawionych białek dostających się do jelita grubego.

Z uwagi na swoją budowę anatomiczną borykają się również ze schorzeniami mięśni i szkieletu.